سلام خدای خودم چطوری؟
داشتم امروز فکر میکردم وقتی همه چیزو میسپورم بهت وکارم رو انجام میدم.(نه اینکه دست رو دست بزارم)و نتیجه اش رو واگزار میکنم به اینکه اگه به صلاحم بود جورش کن وگرنه هرچی خواهش تمنا کردم قبول نکن.چقدر خیالم راحته وچه اطمینان و قدرتی رو پشت سرم حس میکنم .
از یه طرف وقتی کاری میکنم که حتی خجالت میکشم باهات حرف بزنم نگرانم که نکنه ولم کنی تو بیابون برهوت بی خیالم بشی بگی بابا این آدم بشو نیست .سرش به گردنش هر کار دلش خواس بکنه.به درکتنمو میلرزونه .
قربون شکل ماهت بزن تو سرم آدمم کن ولی ولم نکن.
5 شنبه ای امتحان داشتم.
اگه به صلاحم بود کمک کن قبول شم.
همیشه میگفتی من نمیدونم چرا اینطور هوای منو داره آخه من که کاری نکردم لیاقتشو داشته باشم مگه من چکار کردم.؟
میگفتی آدم نباید به امید جهنم وبهشتش کاری کنه .باید از روی عشقش باشه.
ولی اما این روزها باید تازه کاری کنی که از تو جهنمش بیای بیرون چه برسه به بهشتش وچه برسه به عشقش.
کی بودی کی شدی .کجا این وضع تو مخیله ات میگنجید.
یه بار ....
نمیدوم شاید چون نداشتی...
ولی اگه بخوای وبخواد میشه .من تنهایی نمیتونم. زورم نمیرسه .
خدایا کمکم کن اونی بشم که دوست دارمو دوست داری من لایق عشقت نبودم ولی حد اقل حرفشو میزدم اما این روزا اینم نمیتونم بگم. خودت میدونی که حتی آوردن اسمت هم لیاقت میخواد .نظر میخواد اجازه میخواد الان که دارم باهات صحبت میکنم میدونم اجازه دادی .ولی به کمکت بیشتر نیاز دارم میخوام همونی بشم که دوست داری مثل قدیما.....
خودمو گم کردم .کمکم کن.